Linki sponsorowane


Masaż sportowy ściśle związany jest z treningiem sportowym. Analizując cykle treningowe, możemy dostrzec różne natężenia wysiłków fizycznych w zależności od dyscypliny sportowej. Treningom fizycznym towarzyszą takie pojęcia jak: przetrenowanie, roztrenowanie, przygotowanie do startu, rozgrzewka, regeneracja. Każdemu z tych pojęć podlegać będzie odpowiednie działanie ze strony masażysty. Głównymi celami masażu sportowego są:
-przygotowanie do następnego treningu, zawodów,
-przyśpieszenie regeneracji organizmu zawodnika
-zapobieganie i leczenie kontuzji,
-podbudowa psychologiczna zawodnika. Masaż sportowy bazuje na technikach masażu klasycznego, ale ruchy rozcierania oraz ugniatania górują nad pozostałymi. Stosowanie technik związane jest ściśle ze stanem psychofizycznym zawodnika oraz rodzajem okresu treningowego. Stąd możemy podzielić masaż sportowy na:
1. masaż treningowy,
2. masaż przed zawodami,
3. masaż przedwysiłkowy, 4.masaż powysiłkowy,
Treningowy - zwany masażem przygotowywawczym, stosuje się w okresie całego cyklu treningowo startowego. Celem masażu jest rozwijanie zdolności sportowca do pracy, zwiększeniem możliwości organizmu. Masaż ten kończymy na dwa dni przed zawodami.

Przed zawodami - umożliwia zawodnikowi osiągnięcie jak najlepszej gotowości startowej. Masaż ten powinien obejmować całe ciało, a jego intensywność zależy od dyscypliny sportowca. Ma utrzymać aparat ruchowy w optymalnej gotowości startowej.
Przedwysiłkowy - mający na celu przygotowanie organizmu do wysiłku sportowego, stosowany jako uzupełnienie rozgrzewki, powoduje rozgrzanie stawów i ścięgien, rozluźnienie mięśni, dzięki czemu wzrasta ich elastyczność.

Powysiłkowy - mający na celu skrócenie czasu regeneracji organizmu po intensywnym i długotrwałym wysiłku, jego głównym zadaniem jest poprawa rozprowadzenia krwi a szczególnie limfy, a także zmniejszenie powysiłkowego napięcia mięśniowego.

TENIS ZIEMNY

Tenisem określamy grę sportową rozgrywaną na korcie tenisowym z udziałem dwóch przeciwników lub dwóch par przeciwników, polegająca na przebijaniu rakietą tenisową piłki ponad siatką na pole przeciwnika, w sposób utrudniający jej odbiór. Piłkę można przebić, zanim dotknie ona kortu lub po jednym odbiciu. Technika gry oparta jest na uderzeniach: serwis, forhend, bekhend, wolej, smecz. Każde uderzenie piłki wymaga odpowiedniego chwytu rakiety, a efektywność gry wynikająca ze skuteczności wyżej wymienionych zagrań zapewnia nieustanna, prawidłowa praca kończyn dolnych tenisisty. Gracz powinien być szybki, zwinny, silny i wytrwały.
Główne obciążenia przypadają na kończyny dolne oraz na kończynę górną, w której trzymana jest rakieta. Masaż treningowy
U tenisistów po treningu wykonuje się spokojny, ale dość mocny masaż karku obręczy barkowej oraz kończyn górnych, zwłaszcza tej, trzymającej rakietę. Kilka godzin po treningu możemy wykonać także masaż kończyn dolnych. Przy intensywnym treningu masaż częściowy należy stosować maksymalnie trzy razy w tygodniu. Masując, wykorzystujemy głównie techniki rozcierania oraz głębokiego ugniatania. Po bardzo wyczerpującym treningu masaż wykonuje się z mniejszą niż zwykle siłą. Masaż całego ciała przeprowadza się po dużym obciążeniu treningowym, ze szczególnym uwzględnieniem takich części ciała jak grzbiet, klatka piersiowa oraz brzuch i taki masaż wykonujemy dwa razy w tygodniu. Można też zrezygnować z kolejnego treningu, zamieniając go na średniointensywny masaż całkowity.
Wykonywanie masażu treningowego należy przerwać co najmniej na dwa dni przed meczem.
Masaż przed zawodami Między ostatnim dniem treningu a dniem meczu stosowany jest intensywny masaż całego ciała. Utrzymuje on aparat mięśniowy w optymalnej gotowości do rywalizacji na korcie. Masaż startowy
Wykonujemy krótki, ale dokładny masaż karku, obręczy barkowej oraz KG trzymającej rakietę, a także KKD. U zawodnika w leżeniu przodem masujemy tylną stronę tułowia (szczególnie kar i obręcz barkową, wał m. trapeziusa, staw barkowy i barkowo-obojczykowy) i mm. pośladkowe oraz KKD (gł. ścięgno Achillesa). Następnie masujemy przednie strony KKD, zwłaszcza stawy skokowe i kolanowe. Dodatkowo masażem obejmujemy KG aktywną oraz jej stawy.
Masaż powysiłkowy
Technikami głaskania, rozcierania, ugniatania oraz wibracji wykonujemy łagodny masaż KG aktywnej, karku i obręczy barkowej oraz KKD. Następnie masujemy cały grzbiet. Można zastosować drenaż limfatyczny KKD i KG aktywnej.

Kontuzje

- Łokieć tenisisty
Zapalenie bocznego nadkłykcia kości ramiennej, które polega na zapaleniu ścięgna mięśnia krótkiego prostownika nadgarstka. Dolegliwości występują u tenisistów podczas uderzeń grzbietem ręki, podczas czynności wymagających długiego utrzymywania nadgarstka w wyproście z licznymi ruchami palców lub po bezpośrednim uderzeniu w boczną okolicę łokcia. Leczenie łokcia tenisisty polega przede wszystkim na tym, by ograniczyć bolesne ćwiczenia, można stosować masaż lodem. W wyjątkowych przypadkach można zastosować unieruchomienie przedramienia i łokcia. Następnie wprowadzamy ćwiczenia przywracające prawidłową elastyczność zginaczy i prostowników, a więc przede wszystkim stretching prostowników i zginaczy palców, nadgarstka i łokcia.

Innymi urazami są:

-skręcenia stawu skokowego
- naderwania ścięgna Achillesa
- naderwania więzadła pobocznego piszczelowego stawu kolanowego
- uszkodzenia łąkotek
- naderwania ścięgna głowy długiej m. biceps brachii
- zwichnięcia w st.barkowym i barkowo-obojczykowym

NARCIARSTWO

Narciarstwo można podzielić na trzy różne dyscypliny, a mianowicie biegi, skoki i dyscypliny alpejskie.
Biegi narciarskie to dyscyplina narciarstwa klasycznego, polegająca na pokonaniu określonego dystansu w jak najkrótszym czasie. Charakteryzują się dynamiczną, intensywną pracą prawie wszystkich grup mięśniowych. Ważnymi cechami biegaczy są siła, szybkość i koordynacja.
Celem jest wykonanie jak najdłuższego skoku po rozpędzeniu się i odbiciu od progu skoczni. Na największych skoczniach, tzw. mamucich, możliwe są skoki przekraczające 200 metrów Ocenia się odległość uzyskaną przez zawodnika oraz styl skoku. Skoczek powinien poznać prawa fizyki, które działają na jego ciało podczas lotu i umieć wykorzystać siły aerodynamiczne. Najbardziej przeciążony jest aparat ruchowy kończyn dolnych.
Narciarstwo alpejskie to dyscyplina polegająca na jak najszybszym zjeździe po stoku na długich szerokich nartach, na trasie wyznaczonej przez specjalne tyczki. U sportowców tych najbardziej obciążone są mięśnie prostowniki kończyn dolnych, oraz mięśnie grzbietu. Masaż treningowy
U biegaczy narciarskich po treningu przeprowadzamy łagodny masaż kończyn dolnych lub kończyn górnych, natomiast po kilku godzinach można wykonać masaż mięśni tułowia. Całościowy masaż można stosować trzy razy w tygodniu, głównie uwzględniając klatkę piersiową, brzuch, grzbiet, obręcz barkową, stawy biodrowe oraz mięśnie pośladkowe.
Natomiast u skoczków i narciarzy alpejskich masaż wykonujemy ok. 2 godz. po treningu. Masujemy energicznie kończyny dolne z zastosowaniem rozcierania (głównie stawy) i głębokiego ugniatania. Masaż całkowity stosujemy raz w tygodniu.
Na dwa dni przed zawodami nie wykonujemy masażu treningowego.
Masaż przed zawodami
Między ostatnim dniem treningu a dniem zawodów stosujemy dość mocny masaż całościowy, a u biegaczy zwracamy więcej uwagi na okolice klatki piersiowej, brzucha, grzbietu i karku z barkami. Celem masażu jest utrzymanie mięśni w optymalnej gotowości startowej. Masaż startowy
U biegaczy narciarskich masaż jest krótki dokładny. Zaczynamy od tylnej części ciała, masujemy tułów (szczególnie stawy barkowe i mięśnie międzyżebrowe) oraz mięśnie pośladkowe. Następnie opracowujemy kończyny dolne (głównie ścięgno Achillesa oraz mięsień brzuchaty łydki). Podczas masażu przedniej części ciała opracowujemy stawy skokowe i kolanowe, później mięśnie międzyżebrowe i mm. piersiowe większe.
U skoczków narciarkich również wykonujemy krótki, ale dokładny masaż kończyn dolnych, mm. przykręgosłupowych grzbietu i brzucha. Po kolei masujemy cały grzbiet, pośladki, tylna część kończyn dolnych (głównie ścięgno Achillesa i m. brzuchaty łydki). Potem przednią część KD (szczególnie stawy skokowe i kolanowe), następnie mm. Brzucha (szczególnie m. prosty brzucha i m. skośny brzucha).
Masaż startowy u narciarzy alpejskich wygląda tak jak u skoczków narciarkich. Uwagi końcowe
U zawodników, u których występuje „gorączka przedstartowa" wykonujemy uspokajający i delikatny masaż głównie głaszcząc, ugniatając większe grupy mięśniowe (zawodnicy ci nie wezmą udziału w zawodach). Sportowców, u których występuje „apatia przedstartowa" wykonujemy masaż pobudzający intensywniejszy, stosując głównie silne głaskania, rozcierania i ugniatania, oszczędzając te mięsnie, które będą obciążone podczas zawodów. Do masażu dodajemy maść rozgrzewającą. Masaż powysiłkowy Stosujemy takie techniki jak wyciskanie, łagodne rozcieranie i ugniatanie kończyn dolnych (u biegaczy również kończyn górnych i obręczy barkowej)do 20 min. Następne 25 min przeznacza się na masaż grzbietu i mm. Przykręgosłupowych z zastosowaniem energicznych ruchów głaskania, ugniatania, oklepywania, silnej wibracji przyrządowej i wałkowania. U biegaczy można zastosować drenaż limfatyczny kończyn dolnych.

Kontuzje

Najczęstszymi i najbardziej znanymi wśród narciarzy kontuzjami są: - urazy w stawie skokowym
Urazem stawu skokowego jest nadmierna inwersja, czyli potoczne „skręcenie kostki". Taki uraz może powstać w czasie biegu po nierównej nawierzchni, nieprawidłowego zeskoku, czy obrotu na stopie.
Objawami są obrzęk, krwiak w okolicy kostki bocznej, ból, ograniczenie ruchomości, trudności w chodzeniu (wspinanie na palcach) i niestabilność stawu.
Uszkodzenia aparatu więzadłowego stawu skokowego zazwyczaj dobrze się goją wobec czego wystarcza postępowanie zachowawcze. Stosuje się odpoczynek, chłodzenie (np.masaż lodem), modelujący opatrunek uciskowy, ułożenie przeciwobrzękowe (noga w górze), leki przeciwzapalne oraz możliwie wczesną mobilizację stawu. W każdym przypadku należy zastosować czasowo stabilizator stawu skokowego oraz fizjoterapię mającą na celu odbudowę masy i kontroli mięśniowej
-„kolano skoczka"

To zmiana przeciążeniowo-zwyrodnieniowa więzadła rzepki w okolicy jej wierzchołka. Jest częstym powodem bólu przedniej części kolana. Zazwyczaj rozpoczyna się tuż poniżej rzepki i może w krótkim czasie prowadzić do degeneracji więzadła lub jego urwania.
Wynika z często powtarzanego przeciążania aparatu wyprostnego. Siła jaka działa przy lądowaniu po wyskoku na kolano przewyższa ponad dziesięciokrotnie ciężar ciała zawodnika!
Pacjenci z „kolanem skoczka" odczuwają ból w okolicy więzadła rzepki (podskoki, bieg, przysiady), najczęściej tuż poniżej jego przyczepu do rzepki, który nasila się z upływem czasu, a do bólu dołącza się stopniowo uczucie sztywności i obrzęku kolana. Mięsień czworogłowy uda jest osłabiony.

Leczenie zaczyna się od leczenia zachowawczego. Zaleca się odpoczynek, okłady i masaże lodem, leki przeciwzapalne i przeciwobrzękowe oraz elewację kończyny. Równie ważne jest wzmacnianie i rozciąganie mięśnia czworogłowego oraz rozciąganie mięśni zginaczy. Następnie zawodnik koncentruje się na rehabilitacji. W przypadkach bólu przewlekłego, nawracającego lub w przypadku częściowego zerwania więzadła rzepki konieczne jest leczenie chirurgiczne. Rehabilitacja po zabiegu wymaga od zawodnika cierpliwości i wytrwałości. Powrót do sportu jest zazwyczaj możliwy po upływie 3-6 miesięcy i zależy od stopnia uszkodzenia więzadła.

Regularne wzmacnianie i rozciąganie mięśnia czworogłowego oraz mięśni zginaczy kolana jest najlepszym sposobem na uniknięcie tego typu urazu. Przygotowanie kondycyjne przed sezonem powinno zawierać ćwiczenia ekscentryczne mięśnia czworogłowego tak, aby uodpornić więzadła na powtarzane obciążenia.

Innymi urazami są:
- naderwania więzadeł stawu skokowego
- złamania kostek
- złamania kości podudzia
- złamanie nasady bliższej kości piszczelowej
- naderwania więzadła pobocznego piszczelowego stawu kolanowego
- uszkodzenia łąkotek
- spiralne złamania uda
- zwichnięcie stawu biodrowego
- naderwanie ścięgien Achillesa
- naderwania ścięgien łydek
- zerwania więzadła krzyżowego tylnego lub przedniego
- złamania kręgosłupa
- zwichnięcia stawu barkowego

Masaż sportowy jest równie ważny dla sportowców jak ćwiczenia fizyczne. Przygotowuje mięśnie do maksymalnego wysiłku przed i podczas rywalizacji, a po zawodach pozwala mięśniom rozluźnić się oraz utrzymać je w odpowiedniej elastyczności i gotowości do kolejnych treningów. Masaż oraz ćwiczenia zmniejszają także ryzyko kontuzji, które są częstym „gościem" w życiu sportowców. Po doznanych kontuzjach masaż poprawia ukrwienie co wpływa dodatnio na odbudowanie tkanek i zlikwidowanie objawów urazów oraz wzmocnienie siły mięśniowej.

Autor: Barbara K, Zofia H