Linki sponsorowane


W tej wadzie oś podudzia tworzy z osią uda kąt otwarty na zewnątrz, tzn. odcinek obwodowy jakim jest podudzie znajduje się w odwiedzeniu. Koślawość mierzy się w stopniach lub ocenia się rozstępem między kostkami przyśrodkowymi, mierzonym taśmą centymetrową przy zwartych i wyprostowanych kolanach. Za koślawość fizjologiczną uważa się odchylenie od osi nie większe niż 10°-15° lub rozstęp wynoszący 4-5 cm. Wyróżniamy koślawość: wrodzoną, pokrzywiczą, pourazową, porażenną oraz statyczną - wynikającą z przeciążenia kończyn dolnych. W przypadkach koślawości niewielkiego stopnia stosuje się ćwiczenia korekcyjne. W bardziej zaawansowanych - aparaty ortopedyczne odciążające nasady zewnętrzne stawu kolanowego lub szyny redresujące do stosowania na noc, wreszcie w przypadku nieskuteczności powyższego leczenia - zabiegi operacyjne. W przypadkach niewielkiej koślawości, zalecenia i przeciwwskazania przedstawiają się następująco:
1. dążymy do odciążenia stawów kolanowych we wszelkich możliwych warunkach:
a) przy istniejącej nadwadze ciała staramy się o jej zmniejszenie,
b) w czasie dnia wyłączenie - możliwe w największym stopniu - pozycji stojącej,
c) na lekcjach wf unikanie pozycji rozkrocznej, siadu na piętach ze stopami i podudziami na zewnątrz;
2. przeciwdziałamy współistniejącemu płaskostopiu;
3. stosujemy obcas Thomasa
Celem ćwiczeń korekcyjnych jest wzmocnienie głowy przyśrodkowej mięśnia czworogłowego, mięśnia krawieckiego, smukłego, półścięgnistego, półbłoniastego i pasma biodrowo-piszczelowego. Ponadto ważną rolę odgrywa nauka poprawnego stania i chodu. Stosuje się także ćwiczenia redresyjne. Trudność w doborze ćwiczeń polega na tym, że w stawach kolanowych nie ma ruchu przywodzenia ani odwodzenia, nie można, więc wzmacniać mięśni sposobem klasycznym. W związku ze zmniejszonym zwarciem stawu oraz faktem, że pozycja zgięciowa rozciąga więzadła, część ćwiczeń przeprowadza się w pozycji, wyprostu w stawach kolanowych, co naturalnie ogranicza możliwość ich doboru. Kolano koślawe wyklucza możliwość uprawiania sportów przeciążających w sposób długotrwały kończyny dolne. Zaleca się natomiast pływanie stwarzające warunki pracy mięśni nóg w odciążeniu.
Przykłady ćwiczeń
Pw. siad prosty; ruch - (ćwiczenia izometryczne) napinanie mięśnia czworogłowego z palpacyjną kontrolą - próba maksymalnej korekcji osi kończyn.
Pw. leżenie przodem, ręce pod czołem; ruch - nożyce pionowe” NN z maksymalnym wyprostem kończyn dolnych.
Pw. jw., NN ugięte w stawach kolanowych; ruch - rotacja wewnętrzna w stawie kolanowym oporowana przez współćwiczącego.
Pw. siad głęboki na krześle, podudzia zbliżone do siebie, poduszeczka między kolanami; ruch - pełny wyprost NN ze zgięciem grzbietowym stopy - na stopach oparta piłka lekarska o ciężarze 1 kg.
Pw. siad niski, podudzia zbliżone do siebie (ewentualnie związane paskiem), poduszeczka między kolanami; ruch - przejście do stania.
Pw. siad ugięty z oparciem pleców o ścianę; ruch - jw.