Linki sponsorowane


Mięśnie są to wysoko wyspecjalizowane narządy posiadające zdolność zmniejszania swojej długości (zdolność kurczenia się).
Wyróżniamy następujące rodzaje mięśni:
-mięśnie zbudowane z tkanki mięśniowej gładkiej,
-mięśnie zbudowane z włókien mięśniowych poprzecznie prążkowanych podległych naszej woli oraz
-miesień sercowy składający się z włókien mięśniowych poprzecznie
prążkowanych niezależnych od naszej woli (od świadomych bodźców nerwowych).
autorzy podają zmienne wartości liczbowe dotyczące ilości mięśni - około 300 do 500. Masa mięśni szkieletowych waha się w granicach od 25 do 35 kg. Barwa mięśni jest czerwona ze względu na obfite ukrwienie oraz ze względu na własne zabarwienie powodowane hemoglobiną mięśnia. nazwy mięśni wywodzą się od miejsca przyczepu, wielokrotnie wskazują położenie topograficzne, kierunek przebiegu, budowę lub czynność. Mięśnie w zależności od położenia dzielimy na:
-powierzchowne (musculi cutanei), skórne (na szyi, głowie i twarzy, na powierzchni dłoniowej ręki) i
-mięśnie szkieletowe (musculi skeleti), które położone są pod powięzią powierzchowną.
ze względu na kształt mięśni dzielimy je na mięśnie -długie,
-szerokie i
-krótkie.
Mięśnie przytwierdzone są do powierzchni kości, stąd wyróżniamy przyczep początkowy mięśnia i przyczep końcowy mięśnia.
-każdy miesień składa się z części określanej brzuścem (venter), na końcu którego znajduje się część druga - łącznotkankowe ścięgno (tendo).
-część początkowa mięśnia określana jest także głową (caput), część końcowa - ogonem mięśnia (cauda).
BUDOWA MIKROSKOPOWA
-mikroskopia elektronowa pozwala wyróżnić w budowie histologicznej mięśni obecność grubych włókien miozyny połączonych czasowo z cienkimi włóknami aktyny.
-aktyna i miozyna stanowią składowe miofilamentów a te chodzą w skład miofibrylli.
-zgrupowane włókna mięśniowe spojone są śródmięsną (endomysium).
-pierwotne pęczki mięśniowe połączone są ze sobą przy pomocy tkanki łącznej - omięsnej wewnętrznej (perimysium internum).
-odróżnić możemy także omięsną zewnętrzną (perimysium externum), ale tylko w większych mięśniach.
-całość mięśnia otoczona jest włóknistą błoną - namięsną (epimysium) a ta z kolei łącznotkankową błoną - powięzią (fascia).
-do narządów pomocniczych mięśni zaliczyć należy:
*powięzie (fasciae),
*kaletki maziowe (bursae synoviales),
*pochewki ścięgien (vaginae tendinum),
*trzeszczki i bloczki mięśni (trochleae musculares).
W procesie mechaniki mięśni można odróżnić mięśnie jednostawowe, dwustawowe i wielostawowe, które w całokształcie swojego funkcjonowania mają wpływ na pracę statyczną, pracę dynamiczną, kształtowanie ruchów i koordynację ruchów. Przy tym zaznaczyć należy, że siła mięśnia zależy bezpośrednio od zawartej w nim ilości włókien mięśniowych.

FIZJOLOGIA SKURCZU JEDNOSTKI MIĘŚNIOWEJ
Fizjologia skurczu mięśnia polega na:
-ślizganiu się włókienek aktyny, które są przyciągane przez zgrubienia miozyny w obrębie prążka mięśniowego.

-w czasie skurczu dochodzi do naprzemiennych procesów puszczania i chwytania czyli do naprzemiennego zagłębiania się włókienek aktyny pomiędzy włókienka miozyny zawsze o więcej niż jedno zgrubienie miozyny (mocne połączenie aktyny i miozyny).
-w czasie spoczynku następuje proces oddzielenia się zgrubień miozyny od cząsteczek aktyny.
-napięcie mięśnia uzależnione jest od zawartości kwasu adenozynotrójfosforowego (ATP), stąd w trakcie skurczu, zgrubienia miozyny w połączeniu z cząsteczkami aktyny, uwalniają enzym rozkładający ATP (ATP- aza ATP>ADP + P + energia). Reakcja ta możliwa jest dzięki obecności jonów wapniowych, które mają także istotny wpływ na uwalnianie acetylocholiny (A - Ch) do szczeliny synaptycznej i otwarcie kanałów dla kationów sodowych.
-ponowna synteza ATP zachodzi dzięki energii fosfokreatyny w procesie glikolizy i fosforylacji oksydacyjnej (ADP + fosfokreatyna> ATP +kreatyna) czy
li możliwe jest ponowne wykorzystanie związków wysokoenergetycznych ATP. -pokrycie zapotrzebowania energetycznego zachowuje się zmiennie i zależy od czasu trwania skurczu. Zasoby energetyczne w postaci ATP mogą być dostarczane w krótkim czasie do około 30 sekund.
-po tym czasie zapotrzebowanie energetyczne jest udziałem procesu glikolizy. Coraz większe znaczenie mają w dalszej części pracy mięśni, tlenowe źródła energii. -należy przy tym pamiętać, że niedobór jonów wapniowych a także botulina i nadmiar jonów magnezowych wyraźnie wpływają na utrudnienia w procesie przekazywania pobudzeń nerwowych i otwierania kanałów kationowych.
Informacja ta jest o tyle ważna o ile pamiętać będziemy o procesach fizjologiczno - termicznych zachodzących w jednostce mięśniowej, do których należą: -ciepło aktywacji (wydzielane w czasie gdy mięsień nie wykonuje żadnej pracy), -ciepło skracania (powstające w czasie wewnętrznego skracania się elementów kurczliwych, występuje także podczas skurczu izometrycznego), -ciepło rozkurczu zużywające się jeszcze przed rozkurczem oraz -ciepło spoczynku porównywalne do ciepła inicjującego pod warunkiem wystarczającego poziomu tlenu i tego, że mięsień jest nie zmęczony. Podsumowując fazę skurczu i rozkurczu należy powiedzieć:

1.w fazie skurczu zachodzi proces: pobudzenia, depolaryzacji kanalików poprzecznych, uwolnienia jonów wapniowych, aktywacji ATP - azy miozyny, tworzenie połączeń aktyny i miozyny, ślizganie się włókienek oraz wytworzenia napięcia i skrócenia włókienek.

2.w fazie rozkurczu: jony wapniowe ponownie przechodzą do siateczki śródplazmatycznej co niesie za sobą spadek ich wartości we wnętrzu komórki, inaktywacja ATP - azy, zwolnienie połączeń aktyny i miozyny, rozsunięcię się włókienek i rozkurcz mięśnia. br>
Autor: Grzegorz Lewndowski
Źródło: www.ckm-akson.edu.pl

[dodaj komentarz na forum]