Linki sponsorowane


Refleksologia stóp zdobyła już sobie uznanie wielu klientów ośrodków spa, gabinetów kosmetycznych i podologicznych. Tajska wersja tego masażu również zasługuje na uwagę. Tajski masaż refleksologiczny stóp i nóg Historia refleksologii Metoda ta praktykowana była już w starożytnych Chinach, Indiach, państwie Inków oraz w Egipcie. Szacuje się, że ma co najmniej 5000 lat. Potwierdzający to egipski piktogram datowany na rok 2330 p.n.e. odkryto na Saharze, na południe od Kairu, w grobowcu wielkiego egipskiego lekarza. To najstarszy znany dokument potwierdzający znajomość tej techniki przez starożytnych. Chiński ideogram „stopa” oznacza dosłownie „część ciała, która chroni zdrowie”. Chińskie podejście do refleksologii opiera się na uniwersalnej zasadzie, którą można określić następująco: „to, co jest wysoko, jest takie jak to, co jest nisko”. I tak stopy są zminiaturyzowanym odpowiednikiem człowieka, tak jak człowiek jest repliką wszechświata, złożoną z elementu ziemi (jin) i nieba (jang) oraz poruszaną przez pięć elementów (Woda, Drzewo, Ogień, Ziemia, Metal). Stopa mieści w sobie strefy powiązane z całym organizmem. W Europie masaż stóp był praktykowany od XIV wieku. Jedno z pierwszych dzieł poświęconych tej technice zostało opublikowane w 1582 roku przez dwóch lekarzy europejskich, a naukową podstawę dla badań nad strefami refleksyjnymi stanowią prace z zakresu neurologii prowadzone w roku 1890. Nowoczesna refleksologia opiera się na dokonaniach amerykańskiego lekarza dra Williama Fitzgeralda. Szukając skutecznej metody anestezjologicznej w drobniejszych zabiegach chirurgicznych, odkrył, że ból odczuwany przez pacjentów zmniejsza się pod wpływem ucisku pewnych punktów na ciele. Jego teoria, opracowana w roku 1913, dzieli ludzkie ciało na dziesięć stref energetycznych, od głowy po stopy, a każda z nich jest powiązana z określonym organem. Wreszcie Eunice Ingham (1889-1974), amerykańska fizjoterapeutka, asystentka dra Fitzgeralda, wypromowała na początku lat 30. refleksologię w takiej postaci, jaką znamy dzisiaj. Jest autorką pierwszego traktatu o nowoczesnej refleksologii, w którym przedstawia mapę wszystkich punktów na dłoniach i stopach. Ufundowała pierwszą szkołę refleksologii, prowadzoną dzisiaj przez jej wnuka Dwighta Byersa. Czym jest refleksologia Jest to technika stymulacji stref refleksyjnych, które odpowiadają określonym częściom organizmu. Istnieje wiele form tego masażu: refleksologia stóp, dłoni, twarzy i czaszki, stymulacja stref położonych na nosie za pomocą patyczków, refleksologia uszu... Najbardziej interesująca jest refleksologia stóp z uwagi na budowę tej strefy i wysoką koncentrację zakończeń nerwowych oraz meridianów. Różne szkoły rozmaicie lokalizują strefy refleksyjne. Wynika to z dwóch czynników: wiedza o refleksologii ewoluuje i możliwe jest coraz bardziej precyzyjne wyznaczanie punktów, poza tym położenie punktów na dostępnych mapach jest jedynie orientacyjne. Dokładna lokalizacja zależy również od indywidualnej budowy morfologicznej. Doświadczony terapeuta potrafi z reakcji pacjenta wywnioskować dokładne położenie punktu. Chociaż wszystkie formy refleksologii mają na celu pobudzenie procesu ogólnego „samouzdrawiania” organizmu, możemy wyróżnić dwa podejścia: • Według pierwszego refleksologia jest techniką leczniczą, która zwalcza symptomy chorób poprzez podejście holistyczne – traktuje ciało jako całość i próbuje dociec głębokich przyczyn chorób, by usunąć powierzchowne objawy. Terapeuta używa jedynie dłoni, bez kremów i olejków. Zwraca uwagę na stan skóry i wszystkie objawy wyczuwalne dotykiem (plamy, zaczerwienienia, ziarnistość skóry, obecność kryształów kwasu moczowego itd.), z których jest w stanie odczytać obecność chorób różnych organów. • Według drugiego celem refleksologii, jako masażu, jest odprężenie i dobre samopoczucie. Terapeuta używa różnych technik, kremu, olejku oraz akcesoriów (np. drewniane pałeczki w technice tajskiej). Strefy refleksyjne znajdują się nie tylko na stopach, ale i na nogach. Sposób działania refleksologii Żeby wyjaśnić, jak działa ta metoda, wysunięto kilka hipotez. Sugerowano, że stymulacja pewnych punktów może pobudzać energię witalną na podobnej zasadzie, jak ma to miejsce w shiatsu, akupunkturze lub tradycyjnym tajskim masażu (nuad bo’rarn). Możliwe też, że pobudza produkcję endorfin, stymuluje nerwy połączone z różnymi organami, przyspiesza krążenie krwi i limfy. Do dzisiaj żadna z tych hipotez nie znalazła naukowego potwierdzenia, co dodaje tajemniczości tej ciekawej technice. Szkoła tajska Tajska refleksologia stóp (nuad thao) stanowi część tradycyjnej medycyny tajskiej (podobnie jak masaż nuad bo’rarn, który wykonuje się na osobie ubranej i który obejmuje całe ciało), na którą silny wpływ wywarły medycyna chińska i ajurweda. Słynna szkoła masażu tajskiego mieści się w Bangkoku i nosi nazwę Wat Po. Położona jest w pobliżu świątyni o tej samej nazwie. Nuad thao, wspaniała synteza tradycyjnych technik wykorzystywanych w Azji, jest masażem wykonywanym na krześle lub łóżku do masażu. Mieszanka kremu z olejkami nakładana jest na stopy i nogi aż do kolan. Drewniana pałeczka pozwala dotrzeć do głębiej położonych stref. Bardzo relaksująca i skuteczna, metoda ta poprawia ogólny stan zdrowia i przywraca dobre samopoczucie poprzez równoważenie energii, pobudzenie krążenia krwi i limfy. Przeciwwskazania Niektórych stref należy unikać, np. podczas ciąży (masaż pewnych punktów może wywołać przedwczesną akcję porodową lub nasilić ruchy płodu), podczas menstruacji, w razie poważnych problemów sercowych oraz silnych objawów chorobowych. Trzeba zachować szczególną ostrożność w przypadku osób z chorobami nowotworowymi, cukrzycą, problemami krążeniowymi lub limfatycznymi. Po posiłku należy odczekać przynajmniej pół godziny, zanim rozpocznie się masaż. Tajska refleksologia stóp w gabinecie kosmetycznym i spa • Można zaproponować ten masaż jako uzupełnienie zabiegu na stopy. Może też stanowić uatrakcyjnienie czasu oczekiwania na zabieg. • Klient nie musi się rozbierać (co ma znaczenie w przypadku osób krępujących się nagości). • Ułatwi przyciągnięcie nowej klienteli, szczególnie mężczyzn, którzy niechętnie odwiedzają gabinet kosmetyczny. • Nie wymaga żadnych dodatkowych akcesoriów. • Nie męczy terapeuty, który może siedzieć podczas całego masażu. • Protokół masażu jest egzotyczny i oryginalny (zapach kremu kamforowego, wykorzystanie pałeczek i ręczników). • Część protokołu można wykorzystać w innych technikach, np. w masażu olejkami. • Można łączyć go z masażem twarzy i głowy – wtedy mamy masaż na cztery ręce. • Można go łączyć ze światłoterapią, muzykoterapią, litoterapią, przynoszącą ulgę rozmową... • Nie wymaga osobnej kabiny. Matthieu Charton Pascal Vergnes więcej w Cabines nr 34

Źródło: www.cabines.pl