Linki sponsorowane


W medycynie istnieje wiele metod komunikacji z pacjentem, najbardziej powszechna jest przez zadawanie pytań. Wyróżniamy trzy rodzaje pytań : otwarte, zamknięte i zogniskowane. Pytania otwarte dają swobodę wypowiedzi co jest istotne gdyż wprowadza w nią pacjenta, a pielęgniarka ma możliwość dokonania różnych spostrzeżeń i zabranie informacji o chorym , a więc zebranie niezbędnego do pielęgnacji wywiadu. Wywiad jest metodą zbierania informacji wykorzystywaną nie tylko w pielęgniarstwie jako nauce medycznej ,ale i w naukach humanistycznych np. psychologia , społecznych np. jak socjologia. Pytania te nie powinny być zadawane osobom. których stan jest bardzo ciężki bądź stan emocjonalny lub możliwości intelektualne nie pozwalają na podanie odpowiedzi. Pytania zamknięte to takie, które nie wymagają skomplikowanych odpowiedzi, wystarczające są takie krótkie jak np. „tak” , „nie”, lub odpowiedzi konkretne np. na pytanie „gdzie Pana boli”. Te pytania zadaje się osobą ,które mają trudności lub ograniczenia w wypowiedzi. Pytania zogniskowane służą do zdobycia informacji na określony temat.
Konfrontacja czyli komentarz do wypowiedzi pacjenta, jeśli jego wypowiedź lub zachowanie jej towarzyszące wyrażają niekonsekwencję również jest formą / metodą komunikacji. Pielęgniarka rozmawiając z pacjentem przyjmuje po części postawę niemal lekarza stąd można mówić też o sposobie werbalizacji, w której pozwala się wypowiedzieć swoje uczucia, jakie wzbudza pacjent szczególnie, jeśli są one negatywne, ale delikatnie tak by nie urazić chorego wyjaśnić, na czym polega jego błąd. Istnieje jeszcze metoda wyjaśniania. Jest ona stosowana, gdy pielęgniarka nie rozumie sensu wypowiedzi pacjenta i stara się do tego, co chce chory przetoczyć pielęgniarce.
Techniką nazywamy całokształt środków materialnych służących ludziom do opanowania przyrody i do gospodarowania oraz umiejętności posługiwania się tymi środkami; najważniejszą dziedzina techniki jest technika produkcji, w skład, której wchodzą środki pracy, czyli narzędzia pracy jak również przedmioty i urządzenia związane z używaniem narzędzi oraz sposoby pracy, takie, jakimi są umiejętności posługiwanie się tymi środkami, nabyte w toku doświadczenia produkcyjnego i nauki zawodu. Technika opiera się na ogromnym zasobie doświadczenia społecznego i wiedzy naukowej. Ze względu na ta definicje technika komunikowania się będzie np. wezwanie pielęgniarki przez dzwonek umieszczony przy łóżku chorego, bandażowanie bądź wykonanie wstrzyknięć przez pielęgniarkę, gdyż istnieje wtedy kontakt nie tylko przez dotyk czy sygnał ,ale i po przez narzędzia pracy.
Do każdego człowieka należy dobrać odpowiednią metodę komunikacji. Powinna mieć charakter wspomagająco-leczniczy ,który zapewni pacjentowi taką pomoc, jaka w określonych sytuacjach zdrowotnych człowieka jest mu najbardziej potrzebna. Rozmowa/kontakt z pacjentem powinien dostarczać pomocy, która przywraca nadzieję, pomaga w opanowaniu bezradności, pobudza do działania oraz do samodzielnego podejmowania starań o własne zdrowie. Do takich celów człowiek musi mieć przy sobie kogoś bliskiego, komu może zaufać. Pielęgniarka ,by stać się kimś tak ważnym dla pacjenta musi być pełna gotowości dawania pacjentowi z siebie, tego co najbardziej potrzebuje w trudnej sytuacji w jakiej się znalazł.
Poczucie zagrożenia wynikające z choroby rośnie wraz z nasileniem się tajemniczych dla chorego „obrzęków” medycznych oraz podczas używania przez personel medyczny niejasnego niezrozumiałego języka i udzielania skąpych dla niego informacji. Szczególna rolę w otoczeniu szpitalnym pacjentów odgrywa pielęgniarka, jako interpretatorka i wykonawca zleceń lekarza oraz odbiorca reakcji pacjentów, dlatego sposób komunikowania w szpitalu z punktu widzenia poczucia bezpieczeństwa pacjentów wydaje mi się ważny.

Źródło: Brak